Prof. dr hab. Bogusław Śliwerski, przewodniczący Rady Konsultacyjnej Łódzkiego Centrum Doskonalenia Nauczycieli i Kształcenia Praktycznego, nasz wielki przyjaciel – został Doktorem Honoris Causa Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. To już drugi, po nadanym przez Uniwersytet Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie, honorowy doktorat tego wybitnego uczonego, profesora zwyczajnego Wydziału Nauk o Wychowaniu Uniwersytetu Łódzkiego, profesora wizytującego Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie, profesora honorowego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie i Uniwersytetu Śląskiego, przewodniczącego Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN, autora 65 monografii naukowych oraz ponad 800 artykułów naukowych i popularno-naukowych z dziedziny pedagogiki.
Ale także wspaniałego pedagoga – praktyka! Profesor Bogusław Śliwerski pracował bowiem również jako nauczyciel w dwu łódzkich Szkołach Podstawowych – nr 101 i nr 37, przez ponad 30 lat był harcerzem i dosłużył się w ZHP stopnia harcmistrza, współtworzył eksperyment pedagogiczny w Łodzi, animował ruch nauczycieli klas autorskich i klas innowacyjnych w Polsce, Szwajcarii i Słowacji, a w wielu swoich pracach z ostatnich lat analizował i komentował politykę oświatową.
W przewodzie o nadanie prof. Bogusławowi Śliwerskiemu tytułu Doktora Honoris Causa Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy recenzentami byli prof. dr hab. Zbyszko Melosik z Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu i prof. dr hab. Jerzy Nikitorowicz z Uniwersytetu w Białymstoku, a promotorem – prof. dr hab. Teresa Hejnicka-Bezwińska. W swojej laudacji stwierdziła ona: „Problematykę badawczą konstytuującą teksty Profesora Śliwerskiego trudno byłoby zamknąć w jakiejś określonej specjalności czy subdyscyplinie pedagogicznej. (…) Można mówić o wkładzie Profesora w teorię wychowania. Wiele prac wpisuje się jednak w pedagogikę ogólną i pedagogikę porównawczą. Skłonna byłabym raczej przekonywać, że Profesor Śliwerski świadomie przekracza granice specjalności; kruszy mury oddzielające różne perspektywy poznawcze; wykorzystuje różne rodzaje wiedzy (wiedzę potoczną – wiedzę filozoficzną – wiedzę naukową), aby opisywać, wyjaśniać i interpretować praktykę edukacyjną; korzysta z dorobku nie tylko nauk społecznych (psychologii i socjologii), ale także wielu nauk humanistycznych (nauk o polityce, nauk o kulturze, historii), aby wzbogacać zaplecze teoretyczne i kategorialne współczesnej pedagogiki. (…) W ten sposób (…) demistyfikuje zagrożenia polityki oświatowej; rekonstruuje sensy i znaczenia historycznych i współczesnych praktyk edukacyjnych.”
Profesor Śliwerski nie należy do naukowców, którzy zamykają się w murach uczelni. Nieustannie stara się o bezpośredni kontakt z całym środowiskiem pedagogicznym i wszystkimi zainteresowanymi problematyką wychowania. Służy temu blog www.sliwerski-pedagog.blogspot.com, pracowicie prowadzony już od blisko dziesięciu lat.
Gratulujemy naszemu Profesorowi uzyskania najwyższej godności akademickiej, jaką jest Doktorat Honoris Causa. I oczywiście niecierpliwie czekamy na to, czym nas znowu zaciekawi, zaskoczy i zainspiruje
Wybrane publikacje prof. Bogusława Śliwerskiego:
„Przekraczanie granic wychowania. Od „pedagogiki dziecka” do antypedagogiki” (1992)
„Współczesne teorie i nurty wychowania” (1998)
„Problemy współczesnej edukacji. Dekonstrukcja polityki oświatowej III RP (2009)
„Współczesna myśl pedagogiczna. Znaczenia, klasyfikacje, badania” (2009)
„Teoretyczne i empiryczne podstawy samowychowania” (2010)
„Pedagogika ogólna. Podstawowe prawidłowości” (2012)
„Szkoła na wirażu zmian politycznych. Bez cenzury” (2012)
„Diagnoza uspołecznienia szkolnictwa publicznego III RP w gorsecie centralizmu” (2013)
„Edukacja (w) polityce, polityka (w) edukacji” (2015)
„Racjonalność procesu kształcenia. Studium z polityki oświatowej i pedagogiki porównawczej” (2015; z Renatą Nowakowską-Siutą)
„Harcerstwo źródłem pedagogicznej pasji” (2016)
